6 ay önce ayrılmıştık, beni bıraktı, terk etmedi ama aramadı sormadı sen beni terk et dedi yani.. 2 hafta dayanabildim tek taraflı yürütmeye ayrıldım sonra.. Ben ayrıldıktan 2 hafta sonra aradı sürekli.. Açmadım.. Hiç bu kadar kırılmamıştım çünkü.. 4 ay dayandım.. Çıktı geldi çalıştığım yere defalarca mesaj, arama.. Çok acı çektim ama tuttum kendimi.. Taa ki dayım ölene kadar.. O kadar zayıftım ki o zaman hayatımda 2. babam dediğim birisini kaybettim. Onu da hala seviyordum, ölücez gidicez dedim, sevdiğim insandan neden ayrı kalayım.. Bi aradığında açtım telefonu tekrar şans verdim.. Sevgilim oldu tekrar, bu sefer daha ilgili, özenli, daha aşık gibi bana.. Ama ya eskisi gibi olursa? ya uzaklaşırsa yine? yıkılmak istemiyorum artık.. Ailemi de aldım karşıma onunla ayrıldıktan sonra, annem barışmamı asla istemedi. Seni çok üzdü mutlu olamazsın, aynısını tekrar yapar dedi. Ama yapamadım ayrılamadım.
İlişkilerde hep daha çok seven bri taraf olur. Biz de kim bilmiyorum. Bazen öyle şeyler yapıyor ki seviyor bu beni diyorum ama hiç dile getirmiyor. Çok nadir seni seviyorum demiştir mesela oysa ben her zaman duymak istiyorum.
Sorumluluk sahibi değil bide ben çalışıyorum o sınavı kazanamadı. Ama çalışmıyor da sınava, ailesi de rahatsız ben de belli de ediyoruz ama umrunda değil dünya derler ya aynen öyle. Sağlık ve mutlulukmuş onun için önemli olan gerisi yalanmış öyle diyor. Öyle tabii ama geleceğimiz olacaksa işi de olması lazım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder